کد مطلب:140211
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:218
خروج سید مظلومان از مدینه
اذن للذین یقاتلون بانهم ظلموا و ان الله علی نصرهم لقدیر، الذین اخرجوا من
دیارهم هم بغیر حق الا ان یقولوا ربنا الله.... [1] .
یعنی به مؤمنانی كه دیگران با ایشان كارزار می كنند رخصت جنگ داده شد زیرا ایشان مورد ستم دشمن قرار گرفته اند و حق تعالی بر یاری ایشان قادر و تواناست، مؤمنان یاد شده كسانی هستند كه به واسطه ظلم كفار به ناحق از خانه هایشان آواره شده و جز آن كه می گفتند پروردگار خدای یكتا است جرمی نداشتند....
در تفسیر شریف لاهیجی آمده:
آیه «اذن للذین یقاتلون..» عام بوده و اختصاصی به مهاجرین و به آل سید النبیین صلی الله علیه و آله و سلم ندارد بلكه هم مهاجرین از مصادیق این آیه كریمه بوده و هم ذریه طیبین و طاهرین آن حضرت سلام الله علیهم اجمعین و مؤید این گفتار حدیث حضرت ابوجعفر الباقر علیه السلام است كه در مجمع البیان به این شرح آورده:
قال ابوجعفر علیه السلام: نزلت هذه الآیة فی المهاجرین و جرت فی آل محمد الذین اخرجوا من دیارهم و اخیفوا.
یعنی:اگر چه این آیه كریمه به حسب ظاهر برای مهاجرین نازل شده اما در حقیقت در آل محمد علیهم السلام نیز كه از دیار خود رانده شده اند جاری است.
و در روضه كافی از آن حضرت روایت كرده كه: فرموده حق تعالی: الذین اخرجوا من دیارهم بغیر حق، در شأن رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و امیرالمؤمنین علیه السلام و حمزه سیدالشهداء سلام الله علیه نازل شده و در حق حسین نیز جاری است.
[1] آيه (39) و (40) از سوره حج.